Kägöintäi

Ken kävyy meččäh, tiedäy: mečäs pidäy olla varavozilleh. Jo lopul kevätty mečäs on äijy kägöintäidy. Kägöintäi on varattavu elätti. Se tartuu sobih da eččiy kunne imevyö. Kägöintäidy pidäy varata sendäh, gu se on voimattomuksien levittäi.
Kägöintäi on ylen pienen hämähäkin nägöine. Se eläy mečis, puustolois, kezämökkilöin lähäl. Kägöintäi vuottau astujua tuhjozis, heinikös libo mual, gu tartuo sih da imevyö. Meččäh lähtijes pidäy panna piäle pättävät sovat da kengät. Kezämökkilöin luo pidäy niittiä heinät da puhtastua pihat.
A gu kägöintäi imevyi, sit pidäy mennä douhturih.